podobała mi się tylko scena, w której Klimt siedzi w pokoju i nagle z góry spada mnóstwo złotych papierków. To robi jakieś takie oniryczne wrażenie. Chyba tylko dla tej sceny obejrzałam ten film. A nie, jeszcze scena, w której Klimtowi podarowano książeczkę ze zdjęć, która przeglądana w szybkim tempie, pokazuje jak malarz "uderzył" mężczyznę tortem w twarz. I to chyba tyle. Poza tym to jakieś nieporozumienie, nie tak chciałam być wciągnięta w magię świata Klimta, którego obrazy uwielbiam (i zaznaczam: nie tylko namiętnie powtarzany wszędzie "Pocałunek"). Nie przekonała mnie taka wizja życia malarza...